Papierowe historie

Opowiem Wam teraz o moim związku idealnym, który z przekonaniem i w ciemno mogłabym uznać za ,,do grobowej deski". Moja druga połowa... ach, teraz się rozmarzę! Jako kobieta XXI wieku mam swoje oczekiwania, nie ma lekko! Jestem zatem pewna, co do jej wyglądu. Przede wszystkim musi być... gruba. Tak tak, w czasach dbania i proklamowania fit trybu życia może wydawać się Wam to dziwne jednak na swoje usprawiedliwienie powiem: hej, każdy ma swój gust! Poza tym nie musi być wcale wypieszczona i schludna. Wręcz przeciwnie bowiem życzyłabym sobie raczej, aby była brudna, nieco zaniedbana... Powiecie pewnie, że zwariowałam i zamiast modela z okładki pisma marzy mi się dzwonnik z Notre Dam? Otóż spokojnie, nie musicie się wcale martwić o mnie i moje poczucie estetyki. Moją drugą połową, do której najsilniejsze uczucia będę żywić już na zawsze i jest najwspanialszym kompanem trwającym przy mym boku jest.... książka. Dziś zatem chciałabym podzielić się z Wami tą pasją. Może przekonam do nich zwłaszcza Tych, którzy lekturę kojarzą wyłącznie ze znienawidzonymi tytułami z języka polskiego, które traktują jako największą karę za wszystkie występki młodości i woleliby już raczej trzyletni wyrok niż kolejną część ,,Dziadów". Jednak zamiast opowiadać o lekturach wartych przeczytania co możecie zrobić na każdym forum czy stronie internetowej dotyczącej tej tematyki przedstawię Wam te, które z pewnych ważnych lub tych mniej powodów wbiły się w mą głowę niczym refren piosenki z reklamy oleju, który puszczają w TV pomiędzy Twoimi ulubionymi programami, a które potem nucisz pod nosem jadąc tramwajem. 

Ewentualnie możesz robić za podkładkę pod kubek 

Zaczniemy nieprzyjemnie, aby potem poszło już z górki! Wyciągam więc z szafy mój baseballowy kij schowany na wypadek niechcianego gościa w kominiarce pragnącego przywłaszczyć sobie moją szkatułkę z cenną biżuterią. Phi, żaden złodziej nie ma szans, bez walki nie oddam moich świecidełek! Zaczynam więc od książki, której nie mogę przeczytać mimo największej miłości do tych prostokątnych skarbów. Teraz prawdopodobnie narażę się 3/4 ludzkości na świecie, ponieważ moją znienawidzoną książką jest... ,,Władca Pierścieni". Przepraszam, biję się w piersi, wszystkim fagom sagi upiekę (no dobra kupię...) ciasteczka w ramach przeprosin, iż muszę niestety skrytykować. Możliwe, że ta tematyka i klimat fantasy nie jest po prostu dla mnie - zdarza się. Jedni lubią sernik inni nie - dobra, serio... można go nie lubić? Niemniej po przeczytaniu kilkudziesięciu stron, których treść mogłabym sprowadzić do opisu: ,,A oni idą i idą, a las był tak piękny..." Mało dialogów, wielość opisów, które spowalniają akcje - to może się udać. Retroakcja jest ciekawym zabiegiem stylistycznym niemniej nie tego oczekiwałam. Zapewne dalej robi się ciekawiej - te opisy walki o złoty pierścionek - ha nie dziwię się, też bym opiłowała specjalnie paznokcie żeby wydrzeć takowy jednak przyznam szczerze: oczekiwałam więcej.

Mam warkocze i do biblioteki dzielnie kroczę 

Kiedy tylko zabrzmiał dzwonek na przerwę i wszyscy w szaleńczym biegu wybiegali z sali i ustawiali się w kolejce po paczkę ketchupowych chipsów w szkolnym sklepiku ja wybierałam drzwi, które co ciekawe były dokładnie naprzeciwko: szkolna biblioteka. Potem wychodziłam obładowana książkami w swoich maleńkich, kilkuletnich rączkach i pakowałam do tornistra z Myszką Mikki. To cud iż nie nabawiłam się skrzywienia kręgosłupa! Ulubiona szkolna lektura z lat młodzieńczych to niezaprzeczalnie jedna z pierwszych jakie czytałam w życiu. ,,O psie, który jeździł koleją".  Zapewne każdy zna tę książkę i losy dzielnego psa, od którego poznania tak naprawdę chyba zaczęła się moja miłość i szacunek do zwierząt jako istot, które potrafią być nie tylko śmiesznym pupilem, rozbawiającym kiedy goni własny ogon, ale i prawdziwym przyjacielem zasługującym na szacunek na równi z tym jaki kierujemy do drugiego człowieka. Pamiętam te łzy w oczach podczas zbliżania się do ostatnich stron, i słowa zakończenia, które absolutnie rozdarły moje ośmioletnie serce.

Ale... Mówiłeś coś do mnie?

Książka, która mówiąc potocznie: ,,wbiła mnie w fotel". Twórczość tego pana czytana jest zwykle przy zapalonych wszystkich światłach w domu co i tak nie zapobiegnie gęsiej skórce na rękach i nerwowemu zerkaniu czy czasem jakieś zło nie wychodzi właśnie z Twojej szafy. Pana Kinga, któremu  nazwisko pasuje jak ulał wszak uchodzi za mistrza swojego gatunku kocha się lub nienawidzi . Dla osoby takiej jak ja, która horrory ogląda wyłącznie ,,przez palce" czytając wcześniej opis filmu na filmwebie, aby po seansie nie palnąć gafy, że to tak naprawdę nie był film o facecie biegającym z siekierą, a o duchu zamordowanej dziewczynki o czym nie miałam pojęcia, bo film oglądałam z zamkniętymi oczami wydawałby się ,,nie do przebrnięcia". Niemniej miłego staruszka darzę sporym uczuciem. Choć osławione ,,Lśnienie" czy ,,Cmętarz dla zwierząt" są moimi ulubionymi, to nie groza, a brutalność pokazana w ,,Wielkim marszu'' sprawia, że to ona dostaje statuetkę w kategorii: ,,mów do do mnie, a ja myślami jestem tam razem z bohaterami przeżywając ich losy." Grono nastoletnich chłopców, którzy pokonują marsz od których zależy ich życie, zaczyna stu przeżyć może tylko jeden, czy to naprawdę może pozostawiać kogoś obojętnym? 

Trzy litry kawy i książka w dłoń

Tutaj właściwie mogłabym wymienić nie jedną książkę, a szczęśliwą siódemkę. Każdą bowiem z nich czytałam tak właśnie - z kubkiem kawy, no dobra co najmniej trzema czytając niemalże do czasu aż zobaczę napis wywołujący łzy w moich oczach: ,,THE END''. Choć może pierwsze cztery z nich czytałam raczej z kakao wszak byłam za mała na napój dla dorosłych. Mowa tu o książce, którą mogłabym z powodzeniem i bez zastanowienia nazwać książką mojego życia. O liście z tej szkoły marzyłam całe dzieciństwo jednak moja skrzynka pocztowa zawsze była wypełniona wyłącznie rachunkami za tak przyziemne rzeczy jak prąd i Internet bądź reklamami znanych supermarketów informujących, że filet z kurczaka przeceniony jest na 13 zł. Mowa tu oczywiście o Hogwarcie - szkole magii i czarodziejstwa i słynnym ,,Harrym Potterze". Och jak ja marzyłam, żeby jak jej uczniowie mieć różdżkę i paroma ruchami móc z niej wyczarować prawdziwe cuda! Pewnie w pierwszej kolejności wyczarowałabym sobie jakieś duże ciacho z polewą... Niestety dane było mi o tych czarach wyłącznie czytać, co nie znaczy wcale, że ciastka nie zajadałam choć zamiast z drewnianego patyka pochodził z cukierni pod domem. Książka ta nie tylko sprawiła, że spędziłam w ręku z nią najprzyjemniejsze wieczory mojego życia, ale i rozwinęła wyobraźnie i nauczyła, że przyjaźń i miłość w życiu jest najważniejsza. Przygody bohaterów poznawałam wodząc oczami po papierze godzinami - nie jedząc, nie pijąc, nie śpiąc za to obgryzając z niepokoju o ich losy paznokcie niemal do krwi. Powiem wam jednak: było warto zniszczyć sobie manicure! 

Proszę Cię zniknij...

Tym razem nie o książce, a o bohaterze. Zastanawiałam się, który spośród całej bodajże szestastocfrowej listy książek jakie przeczytałam spowodował, że raczej nie chciałabym wybrać się z nim na kawę, a raczej zesłałabym go na tułaczkę z plecakiem wyposażonym wyłącznie w paczkę zapałek i może jakiś względny namiot, niech zna moje dobre serce. Pierwsza myśl: pani Bella ze ,,Zmierzchu"! Już nawet imię świadczy o tym, że autorka nie miała pomysłu na charakter bohaterki. Mówię oczywiście o śmiertelniczce, która najprawdopodobniej ma skłonności samobójcze, ponieważ zamiast związać się z adorującym ją największym ciachem w szkole wybrała sobie tak dla przekory... wampira mogącego pozbawić jej całej krwi w jakieś trzydzieści sekund. No cóż, są gusta i guściki... Ktoś mógłby powiedzieć, że pewnie w związku z nietypowym wyborem charakteryzuje się odwagą, silnym charakterem i prawdziwa z niej ,,baba z jajami". Nic bardziej mylnego. Bella to osoba, która nie musi mieć nawet pokrytej lodem nawierzchni, wystarczy jej prosty chodnik, by złamać sobie nogę i to w trzech miejscach. W szpitalnym łóżku spędza czasu więcej niż swoim, a lekarza ma na szybkim wybieraniu. Do końca sagi nie może zdecydować pomiędzy przystojnym wampirem, a jeszcze przystojniejszym wilkołakiem co spędza jej sen z powiek... ma dwóch mężczyzn niczym bogowie greccy  i jeszcze narzeka! Jednak nie odbierzcie tego źle - całą sagę lubię, nawet bardzo. Na tłumaczenie ostatniej części nawet nie czekałam, przeczytałam ją w wersji angielskiej nie mogąc się doczekać. Główna bohaterka jednak często powodowała, że zamiast przejmować się jej losem, sama przybijałam piątkę tym, którzy nie chcieli raczej pogłaskać jej po główce chyba, że maczetą...

A Wy macie jakieś książki, 

które moglibyście zakwalifikować do wyżej wspomnianych kategorii? :-)

Macie może inne, 

które również wywarły na Was ogromne wrażenie z pewnych powodów?

Related Items featured Kultura