Być studentem być studentem...

Idź na studia mówili, będzie fajnie, mówili.

W dzisiejszych czasach studia są normą. To jest taki standard jak kupowanie chleba na śniadanie czy mycie zębów przed pójściem spać. Zastanów się, co za zapytanie do maturzysty pada w drugiej kolejności zaraz po tym, jak z  drwiącym uśmiechem na ustach pytasz jak pisało mu się dywagacje nad obrzędem dziadów na pisemnym polskim. Zazwyczaj jest to: ,,Na co idziesz na studia?" 

Dziś bowiem każdy chce być studentem. Pobudki jednak wybrania danego kierunku dalszego kształcenia często są jednak zupełnie przypadkowe, bo przecież nie ważne co studiować ale żeby studiować w ogóle. Nie ma wobec tego znaczenia czy jest to kierunek ,,nowoczesne metody prowadzenia stada bydła mlecznego" czy też ,,przyrodoznawstwo i filozofia przyrody", ponieważ dla większości chodzi o papierek. Jak gdyby ten niewielki świstek i parę literek przed nazwiskiem otwierało wszelkie wrota do zawrotnej kariery. Stąd też wybór uczelni wyższej i kierunku najczęściej podejmowany jest metodą ,,na palec" czyli otwieramy katalog ze spisem wszystkich dostępnych specjalizacji, z zamkniętymi oczami wskazujemy jeden z nich i składamy papiery na to co wypadnie bądź też otwieramy spis najbardziej popularnych kierunków i wybieramy, któryś z pierwszej trójki, bo tylu ludzi przecież nie może się mylić! Nieważne, że słysząc ,,chromodynamika kwantowa" robimy wielkie oczy, a na miejscu pierwszym jest mechanika i budowa maszyn. Pójdę, bo to takie modne stąd pewnie i zarobić po tym można. Zresztą po co wybierać kierunek zgodnie z naszymi zainteresowaniami, przecież nie idzie się tam po to aby się uczyć. Sesje jakoś się odbębni najważniejsze jednak są te słynne, studenckie domówki na których obowiązuje zasada ,,co się dzieje na melanżu, zostaje na melanżu" i zawsze kończą się wizytą panów w mundurach, którzy przybili na wezwanie sąsiadów z powodu nadmiernego hałasu. Jest to również wspólne imprezowanie z sąsiadami w akademikach po których zazwyczaj ktoś budzi się z wymalowanymi na twarzy niecenzuralnymi obrazkami wymalowanymi markerem, ponieważ jako pierwszy ,,odpadł". 

Są jednak Ci bardziej ambitni, którzy wybór kierunku na uczelni wyższej mają zaplanowany już od czasów, kiedy zaczęli sami wiązać buty bez niczyjej pomocy. Marzyli o tym by ratować ludzkie życia na stołach operacyjnych bądź też bronić ich niewinności na salach sądowych. Przygotowywali się pilnie do matury, osiągnęli zadowalające wyniki aby dostać się na listę tych szczęśliwych wybrańców i przyjęci zostali do prestiżowych szkół z wielkimi oczekiwaniami i nadzieją na to, że poznają wiedzę, którą zawsze chcieli posiąść i która umożliwi im dalszą karierę w wymarzonym od zawsze zawodzie.

Oczekiwania vs rzeczywistość

Imprezy rodem z amerykańskich filmów!

Przyznaj się szczerze ile to głupawych, amerykańskich komedii w życiu obejrzałeś. Głównie są to opowieści o młodych, często dobrze sytuowanych ludziach, którzy idą do college, mieszkają w domach studenckich, przystępują do różnych bractw i innych podobnych organizacji. Na zajęcia chodzą jedynie po to, aby w przerwie na lunch obgadywać na stołówce (gdzie każda grupa ma zaklepany swój stolik do którego pod żadnym pozorem nie może przysiąść nikt obcy) znajomych, którzy nie należą do ich elitarnej ,,paczki". Najczęstszą ich rozrywką są wyjazdy na plaże, gdzie wszyscy przy ognisku piją kolorowe drinki z papierowych, koniecznie CZERWONYCH kubków lub też imprezy nad basenem gdzie w pijackim szale wszyscy tańczą w rytm muzyki wydobywającej się z ogromnych głośników najlepszego w mieście DJ'a. U nas imprezy są domówkami gdzie na stołach goszczą chipsy i paluszki z Biedronki, kończące się mandatem za zagłuszanie spokoju. Zresztą i tak nie odbywają się tak często, a to bo jeden ma jutro kolokwium, ktoś inny z kolei ma poranną zmianę w pracy, a Aśka pokłóciła się z Beatą więc nie pójdzie. Nie tego oczekiwałeś, prawda?

Dobrze dobrze, skoro nie niezapomniane imprezy

 to studia to przecież absorbujące wykłady! 

Na owych zajęciach dowiesz się niesamowicie ciekawych rzeczy, które poszerzą Twoje zainteresowania i pozwolą na odkrycie nowych pasji! 

Tak myślałeś przed pierwszym przekroczeniem uczelnianego progu. Jednak mija się to z rzeczywistością, kiedy słyszysz już na pierwszym wykładzie monotonny głos wykładowcy tłumaczącego nieprzerwanie przez trzy godziny wykładu skomplikowane prawo sylogizmu hipotetycznego lub rozwiązujecie zadania typu:

,,Jan jest w swoim domu i Basia jest w domu Jana tylko wtedy, gdy nie jest tak, że jeżeli Jana nie ma w swoim domu, to Basia nie jest w domu Jana." (autentyk z kolokwium). Wtedy wszyscy zamiast przebierać paluszkami i pilnie wykonywać notatki na swoich laptopach grają w pasjansa, odświeżają Facebooka kilkadziesiąt razy na minutę, robią sobie ukradkiem selfie na Snapchacie i liczą jedynie na to, że profesor ma serce, zlituje się nad biednym człowiekiem i puści wcześniej do domu.

Sesja to przygoda, gdzie będę mógł 

sprawdzić swoją wiedzę i popisać się swą elokwencją! 

Udowodnię tym samym swoje przygotowanie i ciężką pracę zdobywając uznanie szacownych profesorów. 

Pewnie. Zwłaszcza, że nauka na egzamin niezwykle często wśród studentów to maraton nad książkami, które widzą na oczy po raz pierwszy 24h przed egzaminem z nadzieją, że będzie test A,B,C i coś się wystrzela. Przed nauką do egzaminu jeszcze na jednego szybkiego dla rozluźnienia, który kończy się powrotem do domu w godzinach porannych w sam raz by za parę godzin dzielnie zasiąść przed kartką i popisać się swoją nabytą widzą. Jednak jak to mówią: ,,Bez spiny, są drugie terminy", a potem kampania wrześniowa. 

Poznam nowych ludzi i

 nawiąże przyjaźnie do grobowej deski!

Prawda jest jednak taka, że przy trzystu osobach na roku większość nawet i po pięciu latach studiów jest dla siebie zupełnie anonimowa. Większość jednak przypomina o sobie zwłaszcza wtedy kiedy zbliża się sesja, a na wykładach pełnili rolę jedynie dekoracyjną i potrzebują materiałów. Wtedy zaczyna się: ,,Kochana wyślesz mi wykłady z logiki, legislacji i może jeszcze z postępowania egzekucyjnego? Przecież z Ciebie taka pilna studentka, masz pewnie najlepsze na całym roku!" 

Jeszcze gorzej jest kiedy zbliża się koniec wzajemnego studiowania i daje się wśród niektórych odczuć presje z powodu tego, że niedługo będziemy dla siebie potencjalną konkurencją na rynku pracy. Zaczyna się wówczas wyścig szczurów i wzajemne podkładanie sobie kłód pod nogi.Wtedy to dopiero jest zabawa!

Z góry wyjaśniam. Oczywiście tekst napisany został z przymrużeniem oka i nie mówię tu o wszystkich studentach. W żadnym wypadku!
Wpis ten wynika jednak z wieloletnich obserwacji jakich miałam możliwość dokonać w ciągu mojego studiowania oraz opowiadań moich znajomych.

Dzisiaj studia są oczywistym wyborem, który często jednak ma charakter zupełnie przypadkowy.
Sama wybrałam kierunek zgodnie ze swoimi zainteresowaniami i planami co do dalszej kariery zawodowej. Nie kierowałam się modą, namowami znajomych czy rodziny i wyboru nie żałuję.
Nie krytykuję tu jednak tych, którzy sami wybrali kierunek metodą chybił-trafił jeżeli tylko w ich zamyśle było dalsze kształcenie się i rozwój. W młodym wieku ciężko jest bowiem być pewnym tego czym chcielibyśmy zajmować się przez resztę życia. Chodzi mi raczej o przypadki kiedy młodzież wybiera wyższą uczelnię tylko ze względu na uzyskanie stosownego dokumentu i zaznanie studenckiego życia.
Choć ja byłam pewna co do swojego wyboru, na roku jednak znaczna część moich znajomych wybrała ten kierunek: ,,bo jest po tym praca". Teraz biedni męczą się przyswajając treści, które ich kompletnie nie interesują lub zrezygnowali po roku lub dwóch.
Studia nie są dla wszystkich i nie każdy powinien być studentem. Marnowanie w najlepszym przypadku trzech lat tylko po to aby wpasować się w pewne ramy uważam za marnotrawienie czasu i potencjału młodych.

A Wy, jesteście zadowoleni z Waszych studiów? :-)

Czy wasze wyobrażenie o studiowaniu się spełniło 

czy zawiodło Wasze oczekiwania i rozczarowało? 

Czy dzisiaj rzeczywiście wiele młodych osób 

idzie na studia z przypadku? 

Related Items featured Lifestyle