Tupnij nóżką!

Czekasz na nią i czekasz, umówiłyście się punkt dziewiąta, w tej modnej knajpce, którą dopiero co otworzyli. Gdy tylko wyczytałaś informację od razu zrobiłaś rezerwacje dla siebie i przyjaciółki - każdy pretekst na plotki jest przecież dobry. Tyle jest przecież do obgadania! Aśka właśnie co zerwała z Kamilem, a Anka poszła na chorobowe - ciekawe dlaczego? Może ona będzie wiedziała co w trawie piszczy, stąd umierasz z ciekawości. Tylko gdzie ona jest? Zerkasz na zegarek, wskazówki już dawno minęły dziewiątkę, bliżej im już raczej do cyfry z numerem dziesięć, a jej nadal nie ma. Wściekasz się, bo sama dopiero co wyszłaś z pracy, gnałaś w pośpiechu do domu, aby tylko wziąć szybki prysznic, pomalować się w tempie ekspresowym, w wyniku czego prawe oko masz pomalowane trochę krzywo ale liczysz na to, że nikt nie zauważy, narzucić pierwszy lepszy ciuch, który nie wymaga prasowania, wszystko to aby nie musiała na Ciebie czekać. Wreszcie dama przychodzi i  uradowana od ucha do ucha rzuca: ,,Przepraszam słonko za spóźnienie, robiłam sobie paznokcie, a potem jeszcze zagadałam się z manicurzystką sama rozumiesz...". Nie. Nie rozumiesz i masz ochotę powiedzieć jej głośno co myślisz o jej wypiłowanych paznokietkach z dopiero co przyklejonymi brylancikami jednak odpowiadasz: ,,Nic się nie stało." 

Znów wystawił Cię do wiatru, zamiast przyjść na umówione spotkanie, wybrał mecz z kolegami. ,,Kochanie to przecież mecz o puchar, koledzy zadzwonili, że czekają już w pubie i zamówili piwo, nie mogę odmówić!" No tak, piwo nie może się zmarnować. Ty siedzisz w restauracji, ubrana w nową sukienkę, za którą chodziłaś po galerii cztery godziny czując na plecach spojrzenia ochroniarzy, bo ile przecież można robić slalom między wieszakami. Co więcej TĘ wymarzoną sukienkę na którą zbierałaś od dawna i wydałaś równowartość ostatniej pensji (tak właściwie to trzech...), Widzisz kątem oka pogardliwe spojrzenia kelnerki, bo wszystkie stoliki zajęte, ludzie czekają w kolejce na wolne miejsce, a Ty siedzisz tam jak ostatnia sierota sama jak palec. Masz ochotę udusić drania gołymi rękami, za co ułaskawi Cię przecież każdy sąd w takich okolicznościach, zwłaszcza jeżeli sędzią będzie kobieta jednak życzysz mu miłego wieczoru. 

Zamiast w obu sytuacjach wyrazić swoją złość, która bucha z Ciebie niczym lawa z wnętrza Etny w porze erupcji nie robisz tego bowiem jest z Ciebie...

Grzeczna dziewczynka

Grzeczne dziewczynki to osoby, które ukształtowane zostały na kobiety delikatne. Wychowane zostały w duchu iż kobieta powinna być uległa, zwłaszcza w kontaktach z mężczyznami, którzy boją się konfrontacji z osobnikami przeciwnej płci pewnymi siebie i niezależnymi. Takie osoby najczęściej potrzebują akceptacji innych ludzi stąd rzadko wyrażają swoje zdanie, za to często zgadzają się z cudzym aby zyskać ich sympatię i czuć się lubiane. Często też w głównej mierze zajmują się udzielaniem pomocy bliskim, co pochłania ich cały czas i energię, której brakuje już na troskę o siebie i własny rozwój. Całą złość kumulują w sobie nie dając jej szans na ujście w efekcie czego są samotne choć przecież nie same, czują się niewidzialne i bezsilne. 

Dlaczego tak się dzieje?

Przede wszystkim głównym powodem jest wychowanie. Często w okresie dziecięcym było nam mówione, że kobiecie wiele rzeczy takich jak gniew po prostu nie przystoi. Kobieta powinna być ugodowa bowiem ,,złość piękności szkodzi". Już od dzieciństwa było nam wmawiane aby się nie boczyć aby nie sprawiać przykrości mamie i tacie. Z kolei jak już walniesz focha, to wiadomo, bo to ,,baba". Walczysz więc z tym stereotypem i udajesz, że wszystko jest w porządku aby nie pokazać, że cokolwiek Ciebie dotyka. 

Drugą kwestią jest... pragnienie świętego spokoju. Wiele osób pozwala na robienie ze sobą wszystkiego czego druga osoba zapragnie, ponieważ po prostu wolą spokój i brak awantur. Stąd nie krzykną tak, aby słyszało ich całe osiedle, nie trzasną drzwiami, by szyba poszła w drobny mak, a kiwają potulnie głową dzięki czemu unikają niepotrzebnych w ich mniemaniu kłótni. 

Kolejna i najbardziej poważna przyczyna to przyjęcie roli ofiary. Niektóre osoby trzymając na wodzy pragnienie wyrażenia negatywnych emocji po pewnym czasie... przestają je odczuwać. Wszystkie toksyczne zdarzenia stają się dla nich chlebem powszednim i jedyną normą jaką znają. Wpadają w schemat, z którego nie potrafią się wydostać, często też nie chcą, bo nie chcą dopuścić do zaburzenia obecnego porządku. 

Jak stać się niegrzeczną?

Przede wszystkim: pomyśl. Wróć pamięcią do momentów, które najbardziej Cię denerwują. Wyobraź sobie te sytuacje i staraj się przypomnieć sobie emocje jakie wtedy odczuwasz. Czy jest to złość, bezsilność czy też poczucie, że wszystko jest w porządku? Teraz wszystko zależy od Ciebie. Jeżeli powodują u Ciebie negatywne emocje to pierwszy znak, że należy zacząć działać. 

Zacznij odmawiać

Możliwość wyrażania własnych opinii i poglądów stanowi przypisane każdemu człowiekowi prawo. Tak, to dotyczy także Ciebie! Dlaczego więc pozbawiasz się uprawnień jakie Ci się należą? Nie musisz myśleć jak każdy i zgadzać się na wszystko, masz bowiem swój własny rozum i głos. Odmawianie musi być stanowcze aby rozmówca traktował Cię poważnie i zaczął liczyć się ze zdaniem, które nie zawsze musi mu odpowiadać (i zazwyczaj nie odpowiada). Nie zagłębiając się w nadmierne tłumaczenia, które mogą sprawić, że zapętlisz się, nagle poczujesz wyrzuty sumienia i zabraknie Ci argumentów. 

Wyznacz granice

Gdy ktoś narusza Twoją przestrzeń czas powiedzieć stop. Wyznacz granice i powiedz jakie sytuacje są dla Ciebie nieakceptowalne i gdzie kończy się Twoja możliwość udzielenia pomocy. Niektórzy bowiem mają tendencje do nadużywania dobroci innych wykorzystując ją dla własnych profitów. Póki nie powiesz dość, druga osoba czuje się bezkarna i będzie brała więcej i więcej czując, że może. 

Zaufaj sobie 

Jeżeli czujesz, że ktoś Cię wykorzystuje to powinna zapalić Ci się w głowie czerwona lampka, a zewsząd powinieneś słyszeć syreny ostrzegawcze, które oznaczają, że coś ewidentnie jest nie tak. Zaufaj więcej emocjom, które odczuwasz i wyraź je. Odczuwanie złości to normalna sprawa przypisana ludzkiej naturze, więc nie ukrywaj tego, że coś Cię drażni jakby było to coś niestosownego. Pokaż, że jesteś osoba silną, której nie można w kaszę dmuchać, a kiedy zdobędziesz respekt u innych dodatkowo sam poczujesz, że możesz przenosić góry. 

Jednak nie wpadajmy wpadać ze skrajności skrajność. 

Z aniołka, nie musisz zaraz stać się diabłem z piekła rodem. Nie musisz obmyślać skutecznych planów, dobierać masy argumentów aby wyszło jedynie na Twoje. Nie bądź też pamiętliwy, nie mścij się oraz nie rzucaj bezpodstawnych oskarżeń. Wyraź emocje nie zapominając jednak o zdrowym rozsądku i racjonalnym myśleniu. Przede wszystkim: nie trać czasu na niepotrzebne analizowanie. 

Tupnij nogą ale nie tak aby spowodować zaraz trzęsienie ziemi. 

Jak jest z Wami. Jesteście typami aferzystek 

czy też za wszelką cenę unikacie kłótni? :-)

Czy wyrażanie tak problematycznej emocji jaką jest złość
 jest dla Was proste czy przychodzi z trudem?

Related Items featured Motywacja