Może i jestem kobietą ale lepiej mi nie podskakuj!

Jako dzieci często ku naszemu rozradowaniu rodzice włączali nam na starych odtwarzaczach kasety z bajkami o ile wcześniej nie okazywało się, że kasety nijak nie można włożyć bo wcześniej my dla zabawy wrzuciliśmy tam kredki i mazaki (przepraszam mamo i tato!). Zadowolenie było tym większe dla rodziców bo wreszcie udało się zająć naszą uwagę na dłużej niż 30 sekund, a sąsiedzi mogli na chwilę odpocząć od naszych wrzasków, skakania i tupania przypominających tańce afrykańskich plemion. W bajkach podziwialiśmy piękne księżniczki, zamknięte w wysokich wieżach oczekujących na księcia, które uwolni je pokonując wcześniej fosę, kilkudziesięciu, uzbrojonych strażników i jeszcze smoka na deser. Ci to mieli ciężkie życie, panowie nie narzekajcie, że macie tak źle! Księżniczka jak to księżniczka, całe dnie spędzała na przeglądaniu się w lustrze, czesaniu swych lśniących włosów, chyba że była to księżniczka z naprawdę wypasionego królestwa to wtedy miała od tego swoje służki, które dodatkowo ubierały ją tańcząc wokół niej i śpiewając głupawe piosenki. Żyła tak sobie, a jedynym jej życiowym celem było oczekiwanie aż wyzwoli ją królewicz na koniu, wezmą spaniały ślub za hajs z królewskiego skarbca, na który król zaprosi wszelkich poddanych bo kto bogatemu zabroni, a potem urodzi mu dziecko, oczywiście dziewczynkę i resztę życia spędzi na opiekowaniu się nią w czasie kiedy królewicz będzie brał swój miecz i sidła i chodził na niedźwiedzie (albo okoliczne dziewoje). 

Kobiety XXI wieku

Dzisiejsze bajki Disneya jednak pokazują zupełnie odmienny obraz królewny. Wieża to już nie problem. Nie potrzebuje niczyjej pomocy bo wykombinowała sobie, że wystarczą jej własne włosy, którymi posłuży się jak liną - patrz Roszpunka z ,,Zaplątanej". Nie boją się także osiłków, ponieważ same wezmą patelnie i zrobią z niej użytek i nie mówię tutaj o usmażeniu kotleta... lub też wykorzystają swój wdzięk i puszczą ładnie oczko, któremu ulegnie nawet najbardziej złowieszczy charakter. Księżniczka nie jest już panienką, która boi się zrobić cokolwiek wymagającego większego nakładu pracy niż zaparzenie herbaty w trosce o swoje wymalowane paznokcie tylko sama bierze kuszę i dzielnie rusza na polowanie. Tu z kolei za przykład posłużyć może ,,Merida waleczna". Zła królowa? Co to dla niej, w końcu ,,mam tę moc" jak  śpiewała Elsa z ,,Krainy lodu" i nie ma z nią szans w ostatecznej bitwie.

Współczesne ekranizacje dla dzieci to doskonały przykład jak na przestrzeni lat zmienił się obraz kobiety. Kobieta XXI to już nie bezbronna, słaba istota czekająca na miłość swojego życia i matka zajmująca się jedynie domem. Dziś jest silna, zaradna i niezależna, która sama pracuje na własny sukces i nie potrzebuje nikogo by przetrwać.

Kobieta - myśliwy,  mężczyzna - zwierzyna?

Obecnie to częściej kobiety przejmują inicjatywę w relacjach damsko-męskich. Jeżeli jest kimś zainteresowana to dlaczego sama miałaby pierwsza nie zagaić rozmową? Szeroko do niedawna uznawany pogląd, iż to mężczyzna musi zrobić pierwszy krok przeszły do lamusa. Stąd nierzadko dziś pojawia się problem, że mężczyźni coraz bardziej boją się wykonać jakikolwiek ruch z powodu pewności siebie kobiet, która ich onieśmiela. Dziewczyna nie zgrywa już niemądrej, którą można wyrwać na najbardziej banalny tekst, wiecie taki w stylu podrywu w tramwaju: ,,hej mała, jedziesz tym samym tramwajem co ja?" wręcz przeciwnie! Eksponują swoją inteligencje i to jak wiele mają do zaoferowania stąd też pojawia się u mężczyzn postrzeganie, że poprzeczka jest ustawiona wyżej i mogą nie sprostać oczekiwaniom.

Kobieta nie szyja, lecz głowa rodziny

Kobieta nie potrzebuje także mężczyzny aby je utrzymywał. Nie boi się zakasać rękawy i podjąć najbardziej ambitną pracę na wysokim stanowisku często na równi z płcią przeciwną. To osoba żądna sukcesu, często pracoholiczka, która sama potrafi zatroszczyć się o to aby zapewnić sobie luksus. Partner nie usłyszy już od ukochanej: ,,Misiaczku kupisz mi te wymarzone buciki z czerwoną podeszwą, które kosztują zaledwie pięć tysięcy?" obecnie jest to raczej:  ,,Nie kupisz mi tych butów? To nic, sama sobie zarobię."  Biedni mężczyźni często muszą więc sami stanąć przy desce od prasowania gdy ich ukochana jest na kolejnym spotkaniu służbowym lub w delegacji. Nie ma też kapciuszków przynoszonych po powrocie z pracy bo ona również właśnie z niej wróciła i jest równie zmęczona jak on.

Patrząc na zmieniającą się pozycję kobiet w dzisiejszych czasach pojawia się częsty zarzut iż jest to czcze gadanie niespełnionych, zazwyczaj samotnych panien głoszących feministyczne idee aby ktoś zauważył je wreszcie, że one też są wartościowe. Zazwyczaj poglądy te wyrażają przeciwnicy tego nurtu - podobno zwłaszcza mężczyźni, którzy w żartach opowiadają, że feminizm kończy się wtedy kiedy trzeba wnieść na czwarte piętro nową lodówkę. Choć nie uważam się za feministkę i nie będę zrzucać stanika na środku placu by zademonstrować swoje rację to jednak dumna jestem z kobiet, które biorą obecnie życie w swoje ręce i nie boją się zmierzyć z płcią przeciwną w różnych życiowych kwestiach. Nigdy nie zgodzę się z tym, że kobieta to w słaba płeć. Owszem, nie jesteśmy obdarzone silną posturą i w starciu z postawnym panem, który zagaduje nas w ciemnym zaułku zdecydowanie nie po to aby spytać o godzinę zamiast zaciskać pięści do walki raczej wezwiemy odpowiednie służby. Jednak kobieta to jednostka, która może osiągnąć wszystko czego zapragnie jeżeli tylko zechce.
Sama uważam się za osobę niezależną, potrafię o siebie zadbać i wiem, że nie zginę w codziennym, często okrutnym świecie. Nie popadam jednak w skrajność, ponieważ nie oznacza to, że nie przyjmuję pomocy innych, a w restauracji zawsze płacę za siebie bo przecież mamy równouprawnienie i to uwłacza mojej godności. 

Co sądzicie o zjawisku przejmowania dominującej pozycji u kobiet? 

Do jakiego typu Wy się zaliczacie? 

Jesteście niezależne czy też wolicie przybierać rolę delikatnej kobiety, 

która preferuje aby to ktoś się o nią zatroszczył?

Related Items featured Lifestyle