Mówię nie gdy myślę nie.

Zbliża się weekend, nareszcie! Tyle przecież na to czekałaś. Cały tydzień od rana do późnych godzin popołudniowych na uczelni gdzie czas pożytkujesz na rozwiązywaniu krzyżówek i sprawdzaniu dziesiątki razy na telefonie ile minut pozostało do końca, a w tle monotonny głos profesora tłumaczący kolejne kroki przy tworzeniu tytułu aktu prawa miejscowego i przywoływania podstawy prawnej. Zaplanowany masz już cały weekend, w piątkowy wieczór impreza ze starą paczką, w sobotę wypad do kina z ukochanym, niedziela błogie lenistwo i dzień spędzony w dresie przed telewizorem oglądając najnowsze odcinki ulubionego serialu (przecież zasłużyłaś!). 

Wychodzisz z uczelni i z uśmiechem od ucha do ucha masz już krzyczeć: WOLNOŚĆ, powstrzymują Cię jednak mijający obok ludzie i obawa, że wezwą specjalne służby i skończysz w kaftanie w pokoju bez klamek. Wtem dzwoni telefon - rozmowa z rodzicami. ,,Ach, ta młodość, korzystajcie korzystajcie póki jesteście młodzi, kto by się przejmował starymi rodzicami by się z nimi zobaczyć.". Wtem wyrzuty sumienia wielkości kanionu choć przecież jesteś u nich co weekend i odwoływanie wszelkich planów. 

Inna sytuacja. Siedzisz w pracy nad kolejnymi sprawozdaniami, których sterta wcale nie zmniejsza się choć pracujesz nad nimi już wiele godzin. W myślach powtarzasz: ,,Za jakie grzechy?". Wtem optymistycznym krokiem do gabinetu wchodzi szef rozpoczynając rozmowę: ,,Moja najlepsza pracownica!" W dalszej rozmowie słyszysz tylko jacy Ci dzisiejsi pracownicy niewdzięczni, ciągle tylko żądają podwyżki nie to co Ty, a są o połowę mniej skuteczni od Ciebie. Kiedy już oblewasz się rumieńcem i rośniesz w piórka, bo ktoś docenił Twoją ciężką pracę pada magiczne pytanie: ,,Może wzięłabyś jutro dodatkową zmianę za Zosię?". Oczywiście nie możesz zawieść szefa, przecież właśnie powiedział, że jesteś najlepszym pracownikiem. Sobotę spędzasz więc do nocy nad papierami choć w całym biurze już tylko pani sprzątająca wykonuje ostatnie machnięcia ściereczką i zmierza dzielnym krokiem do domu. 

Jednak wreszcie masz urlop. Wzięłaś specjalnie na czerwiec bo wtedy nad morzem jeszcze nie ma tylu turystów i jest gdzie położyć ręcznik. Marzysz już o oliwkowej opaleniźnie i zakupach w nadmorskich butikach. Przychodzi ukochany i zaczynacie planować wasze małe wakacje. ,,Najdroższa może pojedziemy na te wczasy we wrześniu? Najlepiej na Mazury, tam tyle jezior, wypróbuję nowe wędki, które podarowała mi najwspanialsza kobieta pod słońcem!" Z uśmiechem przez łzy odpowiadasz: ,,Dobrze kochanie". 

Czy w moim słowniku istnieje słowo ,,nie"? 

Domyślam się, że co najmniej raz ktoś z Was spotkał się z podobną sytuacją kiedy miał ochotę użyć słowa nie, pokornie jednak kiwał w odpowiedzi głową. Dzieje się tak najczęściej z powodu poczucia winy wobec drugiej osoby. Nie chcemy jej zawieść, chcemy być dobrymi dziećmi, partnerami, rządzi nami strach i wstyd. W kulturze jest to bardzo powszechne zjawisko bowiem wielu z nas podatnych jest na takie emocje. Powodem może być też uległa postawa z powodu chęci uniknięcia ewentualnego konfliktu, którego nikt z nas przecież nie lubi. Często wynika to też z naszych doświadczeń. Osoby, które ulegały nadmiernej władzy w okresie młodzieńczym nie potrafią wyrażać swoich potrzeb i powiedzieć głośno czego one same chcą. Uważają bowiem, że sami tej władzy nie mają lub mieć jej wręcz nie mogą stąd dalej podporządkowują się innym. Niektóre odczuwają wręcz wstyd przed ujawnieniem tego co czują. Doprowadza to do tego, że wpadamy w pewien schemat, że jedynie twierdząca odpowiedź jest jedyną poprawną i poddajemy się nie widząc innego rozwiązania. Jednak tutaj powinna zapalić się czerwona lampka, ponieważ nie możemy zapominać o tym, że sami myślimy, możemy podejmować decyzje i wybierać. 

Czasem trzeba powiedzieć: stop.

Trening asertywności

1. Wyrażanie odmiennego stanowiska 

Musimy nauczyć się mówić to co uważamy za słuszne. Każdy z nas przecież może mieć odmienny pogląd i nie możemy bać się wypowiadać go głośno. Przy tym należy oddać szacunek drugiej osobie iż rozumiemy jego pogląd ,,ale...". No właśnie. Jest jednak ale. 

2.Wykazane krytycznej opinii

Poza odmiennym zdaniem możemy także oceniać i wydawać te osądy publicznie. Nie zawsze jednak są one przyjemne, stąd też wiele osób może mieć problem z wypowiedzeniem na głos tego co w pewien sposób krytykuje daną osobę czy jej charakter. Nie powinniśmy jednak bać się pokazać komuś, że jego zachowanie nam się nie podoba lub zwrócić uwagę, że zawiódł nasze oczekiwania. To nie tylko ważne dla nas samych ale też często może mieć pozytywny wpływ na drugą osobę, która zastanowi się nad swoim postępowaniem i wyciągnie z nich ważną lekcję na przyszłość. 

3. Odmawianie

Kolejną trudnością jest użycie słowa ,,nie". Jeżeli nie chcemy czegoś robić nie powinniśmy zmuszać się wbrew sobie lecz grzecznie odmówić. Największy skutek osiągniemy jeżeli odpowiemy wyraźnie i z przekonaniem, nie wdając się w długie tłumaczenie się. Pamiętajmy jednak o tym aby zachować przy tym kulturę osobistą i trzymać emocje na wodzy. Osoby, które mają problem z wybuchami złości powinny ochłonąć i dopiero po uspokojeniu się wyrazić swoje postanowienia. Ważne jest, żeby być w zgodzie ze sobą jednak nie możemy zapominać o uczuciach również innych.

Nie bójmy się zatem wyrażać swoich emocji. Trzeba powiedzieć nie w sytuacji, która nam zdecydowanie nie służy. Pamiętajmy o chronieniu nie tylko innych ale i siebie samych. Nie unikniemy spotkań z egoistami, którzy są zbyt skoncentrowani na sobie by dostrzegać potrzeby innych tak samo jak osób, które wykorzystują ich słabość dla własnych profitów. Ważne by odnaleźć się w tych relacjach i walczyć też o swoje.

Każdy z nas może i powinien być czasem trochę egoistą. 

Ciekawa jestem czy i Wam problem sprawia

 to krótkie ale ciężkie czasem do wypowiedzenia słowo nie?

Jesteście osobami asertywnymi czy też zawsze zgadzacie się z rozmówcą? 

Related Items featured Motywacja