Liebster Blog Award

Dziś poczuje się jak prawdziwa celebrytka. 

W życiu każdej gwiazdy ze szklanego ekranu, która dostała nagrodę jako najlepsza aktorka, a w rzeczywistości kojarzona jedynie z portalu plotkarskiego na którym zamieszczone są zdjęcia z bankietu na którym chwyciła o jeden kieliszek za dużo lub wdała w romans z reżyserem stąd ta nagroda,(bo przecież nie za jej umiejętności aktorskie...) oprócz momentu kiedy może pochwalić się butami za cztery tysiące na czerwony dywanie następuje moment gdy ktoś chce wypytać ją o jej prywatne życie. Zazwyczaj najmniej istotne są pytania o film i jej rolę, za to chętnie wówczas opowiadają o trudnym dzieciństwie i wywlekają wszelkie inne tajemnice rodzinne na światło dzienne. Nic jednak za darmo - mają za to odpowiednie pieniądze więc korzyść jest obustronna, bo gazetka się sprzedaje w nakładzie dwa razy większym niż zazwyczaj. 

W ramach pewnej blogowej akcji, w której nominowani blogerzy odpowiadają na kierowane pytania i ja doznałam tego ogromnego zaszczytu. Co więcej nominowana zostałam wielokrotnie i bardzo dziękuję za to wszystkim! Jest mi niezwykle miło, że ktoś chce wiedzieć cokolwiek o mnie, stąd z miejsca bardzo chętnie zasiadłam do pierwszych pytań. Nominacji było jednak coraz więcej i więcej i pytań zrobiło się sporo, bo 77. Jako, że niestety jest maj, a na stronie mojej uczelni niczym wyrok śmierci wypisane są terminy egzaminów pozwoliłam sobie na małe odstępstwo od reguł tej akcji i od każdej nominowanej osoby wybrałam po trzy pytania za co ogromnie przepraszam i mam nadzieje, ze zrozumiecie, wszak ciężkie jest życie studenta. Zwłaszcza takiego, który niedługo będzie stawał przed szanownym gronem profesorów i bronił swojej wypieszczonej pracy dyplomowej.

Zaczynamy więc wywiad. 

Pytania od: 

Intheeyesofthesky

Bez czego nie możesz żyć?

Pierwsza moja myśl: kawa. Naprawdę jestem uzależniona chyba od kofeiny, którą popijam od czasów nastoletnich. Próbowałam wyjść z domu bez wypicia porannej filiżanki (tak naprawdę piję z kubka o pojemności wiadra) i na uczelni na pytania: w której sali mamy kolejne zajęcia potrafiłam odpowiedzieć: ,,jest godzina 13:30". Tak bardzo w przypadku braku kofeiny w moim organizmie użyję popularnego określenia: nie ogarniam. Po paru godzinach bez niej przypominam aktora grającego w serialu o zombie ,,Walking dead".

Tak naprawdę jednak brak kawy byłby jednak niczym bez bliskich w moim życiu osób.

Ulubiona bajka z dzieciństwa?

Należę do pokolenia lat dziewięćdziesiątych stąd wiem doskonale co to wieczorynka. Nawet najlepsze zabawy na podwórku kończyły się punkt 19, gdyż trzeba było obejrzeć bajkę na dobranoc. Laptop, Internet były nam wówczas nieznane, stąd byliśmy skazani na to co zaoferuje nam Telewizja Polska. A oferowała same wspaniałości! Któż bowiem nie lubił tych małych, uroczych niebieskich stworków uciekających przed Gargamelem. Jedyne czego nie znosiłam to Gumisów, do tej pory nie wiem o co chodziło z tym sokiem z gumijagód. Ciężko byłoby mi wskazać jedną bajkę jednak najbardziej sentyment mam własnie do tych starych, dobrych wieczorynek oglądanych w łóżku, pod kołderką w misie z kubkiem gorącego kakao. Pamiętam jeszcze taką bajkę: ,,Mysia dolina", którą miałam na kasecie i męczyłam ją każdego wieczoru tak długo, aż kaseta odmówiła posłuszeństwa. Jak to dobrze, że obecnie mamy wszystko w formacie cyfrowym AVI... Wyobrażacie stracić sobie te wszelkie odcinki ulubionego serialu? Istny Armageddon! 

Twoje ulubione miejsce?

Wielokrotnie wspominałam już, że uwielbiam zwiedzać, podróżować, poznawać nowe, ciekawe miejsca. Kocham zarówno Polskie góry, szlaki z których mogłabym nigdy nie schodzić i stoki na których szusuję na nartach póki mnie nie zastanie noc albo skończy mi się setny już karnet na który wydaje niemalże wszystkie pieniądze przeznaczone na wyjazd, a wchodzić pod górę pieszo pół godziny aby zjechać w pięć minut mi się nie chce. Uwielbiam także te urocze pensjonaty z kominkami i knajpki gdzie można wypić przyprawiające o rumieńce grzane wino. Z drugiej strony nie sposób nie zachwycać się ruchliwymi ulicami Londynu, zwłaszcza tymi na których są rzesze butików, z których witryn widnieją czerwone plakaty z napisem SALE, które wypatrzę z odległości paru kilometrów! 

Widziałam wiele jednak miejsce, w którym czuje się najlepiej jest... mój pokój. To moja oaza gdzie czuje się bezpiecznie, gdzie wypoczywam i mam spokój większy niż na wsi, na której obszarze znajdowałaby się jedna jedyna chata zabita deskami, gdzie są tylko kury, krowy, a najbliższy sklep jest w kolejnej miejscowości oddalonej o trzy godziny drogi.

Poranny talerz

Jaka jest Twoja największa słabość?

Nie potrafię przegrywać. Rodzice często wspominają pewien wieczór w okresie mojego dzieciństwa kiedy dostałam nową grę planszową zwaną bardzo ambitnie: grzybobranie. Wszyscy ochoczo zabraliśmy się do grania. Jednak nastąpił zwrotniczy dla tej historii moment od której włos jeży się na głowie: zebrałam grzybka muchomorka, za którego były ujemne punkty. Wpadałam w płacz. Nie, nie płacz, to był prawdziwy lament! Rodzice obawiali się, że sąsiedzi zadzwonią po odpowiednie służby bojąc się, że dzieje mi się krzywda. Ja zamiast pokornie przyjąć przegraną, strąciłam małą, dziecięcą rączką wszelkie pionki, tupnęłam noga, i wykrzyczałam, że już nigdy więcej z nimi nie zagram. I... faktycznie tak było. :-) Biedna planszówka, zapomniana kurzyła się na półce. Odziedziczyłam tę cechę po moim kochanym tacie, który grając z dziadkiem w szachy potrafi dumać nad jednym posunięciem pół godziny, aby tylko nie wykonać złego ruchu stąd jeżeli na imprezach rodzinnych zaczyna się turniej szachowy, wszyscy nagle muszą coś zrobić w domu i muszą się zbierać, a to: żelazko niewyłączone lub trzeba zdjąć prane, bo zaraz będzie padać rozumiecie aluzje... wiedzą bowiem, że inaczej zastanie ich ciemna noc nad tą samą partią tej szlachetnej gry.

Co napawa Cię największą dumą?

Moje sukcesy. Jestem bardzo ambitna i wszystko czego się podejmę wykonuję nie na sto, ale dwieście procent. Nie robię niczego po łebkach, wszystko obwarowane jest ciężką pracą. Każdy jednak sukces sprawia, że spanie po trzy godziny dziennie, a czasem pomijanie wręcz czegoś tak mało istotnego ale zabierającego zbyt wiele czasu jak sen sprawia mi więcej radości niż zakup najbardziej wymarzonych, nowych szpilek.

Gdzie widzisz siebie za kilka najbliższych lat?

Na pytanie kim będę jak dorosnę, odpowiedziałabym: Będę szefem. Dobrze, trochę żartuję. Chciałabym jednak zajmować kierownicze stanowisko w otworzonej przez siebie działalności. Chyba jak każdy, prawda? Zawsze jako mała dziewczynka z otwartą buzią i wielkimi oczyma oglądałam w filmach te szanowane bizneswomen w białych koszulach, przechodzące po biurze zmierzając do swego gabinetu na wysokich lakierowanych obcasach z aktówką pod pachą. Tak kiedyś będę przechadzała się i ja. Chyba zacznę już rozglądać się za tymi butami i odpowiednią torbą na dokumenty...

Chwile zasłodzenia

Dniem straconym, jest dzień bez...?

Wieczoru lub poranka wyłącznie dla siebie. Zamykam się wtedy na cały świat, a Ty możesz do mnie dzwonić biedny człowieku i dzwonić i... się nie dodzwonisz, bo będę udawać, że ten dźwięk dochodzący z telefonu jest jedynie wyobrażeniem w mojej głowie.

Gdybyś mógł/mogła zmienić jedną rzecz na świecie, co by to było?

Pytanie przypomina mi trochę konkursy piękności, gdzie przychodzi do zadawania pytań kandydatkom i stoi ta biedna Miss przed mikrofonem i rzuca standardową odpowiedź: ,,Chciałabym pokoju na świecie".

Gdybym miała taką moc sprawczą wyeliminowałabym brak tolerancji wśród ludzi. ,,Jestem przecież taki otwarty!" mówi każdy. W rzeczywistości jednak codziennie rzuca kąśliwe uwagi: ,,Uważaj, bo to Cygan, zaraz zostaniesz bez portfela". Odmienny nie znaczy gorszy. Wyobrażacie sobie żebyśmy wszyscy byli tacy sami? Jaki świat byłby wówczas nudny, a tak to można sobie chociaż obgadywać. 

Kikidietetycznie

Jakiego produktu/dania chciałabyś spróbować najbardziej?

Moja ciekawość przypomina ciekawość małego dziecka, który po raz pierwszy próbuje jak smakuje czekolada i z miejsca skrada mu serce, a potem przy każdej kasie z płaczem woła: ,,Mamo kup mi batonika!". Moje podniebienie jest niczym tabula rasa - biała tablica, która rządna jest zapisania na niej jak największej ilości egzotycznych smaków. Stąd też tak ciągnie mnie do kuchni azjatyckiej - ach ta wielość aromatycznych przypraw, po kuchnie hiszpańską i owoce morza gdzie dostajesz taką ośmiorniczkę i zastanawiasz się czy te macki to się na pewno je. Poza tym lubię niestandardowe połączenia i niebanalne kompozycje. Dlatego też chyba w dzieciństwie np. zajadałam się kanapkami z dodatkiem musztardy czy majonezu bądź grzankami z serem i skrojonym w półksiężyce porem. 

Jak wyglądałby Twój idealny poranek?

Każdy poranek, który wiąże się z wyjściem z domu bez porządnego śniadania, kawy i porannego przeglądu blogów i całego dobrodziejstwa Internetu z góry skazuje dzień na porażkę i nie wróży dobrego humoru. Tłumacz to jako: bez kija nie podchodź. 

Jaki posiłek/produkt kojarzy Ci się z dzieciństwem?

Jako dziecko punkt ósma rano szykowałam się do ukochanej szkoły - wtedy były to czasy podstawówki więc nieznany był mi stres związany ze sprawdzianami i udanie się do niej było największą przyjemnością kojarzoną wyłącznie z zabawą. Wyciągałam z najniższej cobym mogła sięgnąć szafeczki moją ukochaną zieloną miseczkę, nalewałam do niej mleka, wsypywałam czekoladowe płatki, wsadzałam tą magiczną wówczas dla mnie mieszankę na półtorej minuty do mikrofalówki i po chwili wyciągałam czekoladowy raj dla podniebienia. Tak wyglądał niemal każdy mój poranek przez całe lata. Kiedy mama zbiła moją miseczkę, oczywiście jeszcze tego samego dnia musiała być nowa i koniecznie ZIELONA. Taka była ze mnie mała terrorystka!

My dream about australia   

Jakie jest Twoje największe marzenie związane z blogowaniem?

Każdy z nas chciałby wykonywać pracę, która związana będzie z jego pasją i będzie sprawiać mu przyjemność. Zazwyczaj jednak budząc się o siódmej rano i szykując do niej patrząc w lustro mówi głośno: ,,Za jakie grzechy..." Gdyby udało mi się połączyć prowadzenie bloga ze sposobem na zarabianie na życie byłabym najszczęśliwszą osobą w tej galaktyce, mogąc robić to co kocham, co sprawia mi moc radości... i jeszcze by mi za to płacili!

Gdybyś w magiczny sposób mogła sprawić, że nagle będziesz umieć wykonywać jakąś rzecz (której do tej pory nie potrafiłaś) lub otrzymasz jakiś niezwykły talent, co by to było?

Pewnie byłoby to związane z moją miłością do wszelkich aktywności więc mogłabym być drugą Sereną Williams lub też do sztuki i zostać kolejną Vanessą-Mae, która zapewne urodziła się dzierżąc smyczek w dłoni kując nim w oko niczego winnego pana doktora odbierającego poród.

Jak wyglądałyby Twoje idealne wakacje?

Podróż dookoła świata! No dobrze, wystarczyłby mi zachód Europy nie będę aż tak wymagająca i pazerna. Spakowałabym więc wszystko w jedną walizkę (haha, jedna pewnie pomieściłaby jedynie moje buty... albo i nie) i zabukowała bilet lotniczy do ciepłych rejonów by móc rozkoszować się promieniami słońca na leżaku dopóty skóra na moim ciele nie zacznie przypominać odcienia mahoniu. W rzeczywistości pewnie opaliłabym się na czerwono, a w nocy nie mogła z bólu spać na plecach ale co z tego! 

Grapefruitjuicesour

Ile masz par butów?

Za dużo, zdecydowanie za dużo...

Najlepszym lekarstwem na smutek jest...

Wypłakanie się w rękaw najlepszej przyjaciółce przy akompaniamencie dobrego wina i wielkiego pudełka lodów. Właściwie to wystarczą same lody. 

Czy istnieję coś takiego jak prawdziwa miłość i przyjaźń?

Słysząc o tych wszystkich zdradach czy rozwodach czy oglądając je na ekranie podczas popołudniowego seansu ,,Trudnych spraw" człowiek mógłby pomyśleć, że w dzisiejszych czasach prawdziwej miłości już nie ma, a Ci wszyscy pisarze z epoki romantyzmu musieli wdychać niezłe substancje skoro pisali o takich uczuciach. Można pomyśle, że istnieje jedynie przywiązanie, a wszelkie związki tworzone są bo: tak trzeba i tylko to uznawane jest obecnie za normę. Tak to przecież wygląda, prawda? Wykształcenie, rodzinny dom i zasadzenie drzewa. Jak jednak wątpić w nią widząc moich ukochanych dziadków, którzy uśmiechają się do siebie z tą samą czułością co pięćdziesiąt lat temu? 

Wierząc w prawdziwą miłość byłabym ignorantką nie wierząc w przyjaźń, bo w każdej przyjaźni musi być odrobina także i tej miłości. 

Livingonmyown

Gdybyś mógł wykonywać absolutnie każdy zawód na świecie, jaki byś wybrał?

Prawnik. Zawsze bowiem pragnęłam walczyć w imię sprawiedliwości i przed okiem surowego sądu bronić swoich klientów. Mieć w głowie każdy przepis prawny i wykorzystać go zwycięsko niczym asa z rękawa, gdy sprawa z góry wydawałaby się przegrana, a sędzia ostatecznie chciałby już walnąć  tym swoim młoteczkiem krzycząc: winny!

Jak wygląda dom/mieszkanie twoich marzeń?

Chciałabym dwupiętrowe apartamentowe mieszkanie w nowoczesnym osiedlu na obrzeżach miasta z prowadzącymi do sypialni krętymi schodami, z własnym gabinetem i całą ścianą zajętą półkami z książkami oraz ogromną, białą kuchnią w której przyrządzałabym swoje popisowe dania (kiedyś przecież nauczę się porządnie gotować), które jedlibyśmy z całą rodziną przy ogromnym jadalnianym dębowym stole. Za domem natomiast ogródek, na którym prażyłabym swoje blade nóżki przy aromacie frykasów ze znajdującego się obok grilla. Oczywiście mówimy o domu marzeń, stąd apartamentowiec i meble wyjęte z katalogu Ikei są zrozumiałe. Jednak dom to tylko budynek, najważniejsi są ludzi, którzy go zamieszkują. 

Ile miałeś lat, kiedy pierwszy raz się zakochałeś?

Byłam wtedy bardzo dojrzałą osobą, która doskonale wiedziała co to związek mężczyzny z kobietą. Ha ha, tak naprawdę miałam wtedy całe jedenaście lat ale ta skromna liczba nie przeszkadzała mi uważać, że mój wybranek jest miłością mojego życia. Zwłaszcza, że przygrywał na szkolnych apelach na keyboardzie utwór: ,,Nie płacz Ewka", a taką wówczas miałam w szkolę ,,ksywę", uważałam, że to znak od niebios! Co ciekawe widziałam go niedawno na dziale z mrożonkami w supermarkecie i nic się nie wydarzyło więc chyba to jednak nie ten. 

Uff, dobrnęłam do końca! :-)
Czas na moje pytania. <zaciera rączki>

1. Jaki był Twój najdziwniejszy sen, który pamiętasz?

2. Kto najbardziej Cię inspiruje, jest Twoim autorytetem?

3. Jakie jest najzabawniejsze zdarzenie z Twojego dzieciństwa? 

4. Co chciałbyś pozostawić po sobie dla potomnych?
5. Jakie były najważniejsze dla Ciebie słowa jakie w życiu usłyszałeś i od kogo?

Nie będę nominować konkretnych osób, ponieważ większość z Was na takie pytania już odpowiadała, skierowane są jednak do wszelkich moich stałych czytelników i komentatorów i będzie mi niezwykle miło jeżeli na swoich blogach lub w komentarzu pod moim wpisem pokusicie się o podzielenie się ze mną odpowiedziami! :-)

Related Items featured Lifestyle